برنامه­ریزی عصبی زبان NLP   

محققان ارتباط می­گویند افراد برای دریافت اطلاعات و پردازش آن در ذهن خود، از یک روش ترجیحی استفاده می­کنند. از این رو وقتی می­خواهید با فردی ارتباط برقرار کنید باید براساس سیستم پردازش اطلاعاتش، اطلاعات را به او ارائه کنید. این سه روش شامل سیستم دیداری، شنیداری و لامسه­ای است.

 از این گفته محققان بر می­آید که شما وقتی با یک فرد ارتباط برقرار می­کنید به هر شکل که اطلاعات خود را به او منتقل نمایید او قادر است اطلاعات شما را دریافت کرده و آن را در ذهن خود پردازش و تحلیل کند. اما هر فرد براساس سیستم ترجیحی خود اطلاعات شما را به شکلی که برایش راحت­تر قابل پردازش باشد دریافت می­نماید. اما منظور از سیستم ترجیحی چیست؟

بی­شک هریک از ما برای درک یک مطلب از روش خاصی استفاده می­کنیم. اینکه یک نفر باید یک مطلب را از روی نوشته بخواند تا آن را درک کند و فردی با شنیدن آن از زبان کسی که توضیح می­دهد بهتر می­تواند مطلب را درک کند و دیگری وقتی مطلب برایش به شکل مصور و قابل لمس باشد راحت­تر می­تواندآن را درک کند. این به معنای آن است که هر فردی برای فهمیدن و درک کردن(یادگیری) روشی را که از آن طریق راحت­تر و دقیق­تر می­تواند مطلب را درک کند برای دریافت مطلب به کار می­برد. به این شیوه درک، روش ترجیحی افراد می­گویند. البته این بدان معنا نیست که این افراد از راه یا روشی دیگری قادر به درک مطلب مورد نظر نباشند. اما چون احساس درک بهتر از یک روش خاص دارند، آن را ترجیح می­دهند. به طور مثال فردی را در نظر بگیرد که گوش چپش ضعیف­تر از گوشش راستش باشد. یا بالعکس، این فرد همیشه موقع صحبت کردن با تلفن ترجیح می­دهد تا گوشی تلفن را جلوی گوشی که شنوایی آن قوی­تر است بگیرد. این روش ترجیحی او در شنیدن است.

اما کاربرد شناخت روش ترجیحی افراد چیست؟ شما وقتی از روش ترجیحی فردی آگاه باشید و بدانید که مثلاً او با شنیدن بهتر درک می­کند یا با خواندن مطلب یا از طریق لمس و احساس، می­توانید در مسیر ارتباط و گفت و گو با سامان دادن مطالب مورد نظرتان، پیام خود را به شکلی برای طرف مقابل بفرستید که او راحت­تر و بهتر بتواند آنرا درک کند. شناخت روشی ترجیحی فرد در واقع ارتباط با او را آسان­تر می­کند زیرا وقتی درک گفت­های طرف مقابل آسان­تر باشد، ارتباط برقرار کردن هم سریع­تر انجام می­شود.

 برای روشن­تر شدن این مبحث، لازم می­دانیم هر یک از سیستم­های پردازش اطلاعات را توضیح دهیم.

الف- دیداری

دریافت اطلاعات به وسیله این افراد به شکل تجسمی است. یعنی این افراد دوست دارند آنچه را که می­شنوند تصویر آن را در ذهن­شان مجسم کنند تا بتوانند اطلاعات دریافتی خود را مورد پردازش قرار دهند. بسیاری از این افراد وقتی مطلبی را می­خوانند تصویر آن به صورت یک فیلم در ذهنشان امتداد می­یابد. یا در حال خواندن یک قطعه نوشتاری خاص، تصویر آن را در ذهنشان مجسم می­کنند. افراد با سیستم دیداری ترجیح می­دهند تا مطالب را به صورت نوشته شده روی کاغذ ببینند و درباره آن صحبت کنند.

افراد دیداری ترجیح می­دهند اطلاعات مورد نظر خود را در رسانه­های تصویری مثل نقشه، جداول، نمودارها، ویدئو، اورهد و غیر ببینند. بنابراین وقتی شما با فردی دیداری ملاقات می­کنید باید براساس روش ترجیحی او اطلاعات را به وی ارائه کنید. افراد دیدرای مطالبی را که شما برای آنها بیان می­کنید به صورت تصویر در ذهنشان مجسم می­نمایند. آنها در هنگام بیان مطالب خود نیز غالباً از جملاتی استفاده می­کنند که نشان دهنده تصویری بودن مطلب در ذهنشان است. به چند مثل زیر توجه کنید.

1- تصورش را بکنید.

2- بگذارید موضوع را برایتان روشن کنم.

3- شما صحنه­ای را که من می­گویم تصور کنید.

4- در نظر داشته باشید.

5- به وضوح همه چیز روشن است.

ب- شنیداری

این افراد نیاز به شنیدن کلمات دارند و برای یادآوری اطلاعات، کلمات و عبارات را به صورت مکالمه در ذهن خود مرور می­کنند. فردی که از سیستم شنیداری استفاده می­کند، ممکن است مطالب را با صدای بلند بخواند یا به کلمات نوشته شده گوش دهد. یک فرد شنیداری وقتی می­خواهد مطلبی را بخواند به این دلیل آن را با صدای بلند می­خواند تا با گوش خود کلمات را بشنود و بتواند کلمات را در ذهن خود مجسم کند.  با این اوصاف بهترین شیوه برای برقراری ارتباط با افراد شنیداری از طریق صحبت کردن با آنها است. این افراد به نمودارها و یاداشت­ها برای دریافت پیام علاقه نشان داده و ترجیح می­دهند مطالب را به صورت نوشته دریافت کنند. این افراد ممکن است مکالمات را در ذهنشان مرور کنند یا با خودشان حرف بزنند تا فرآیند فکری­شان روشن شود. اغلب آنها دوست دارند به عبارات با صدای بلند گوش دهند تا معنی و مفهوم آن را بفهمند.

برخی اوقات دیده شده افرادی از این دسته مطلبی را برای آنکه بفهمند به فرد دیگری می­دهند تا آن را برای­شان بخواند. وقتی می­خواهید با یک فرد ترجیحاً شنیداری ارتباط برقرار کنید. باید از کلمات یا عباراتی که پاسخ­های شنیداری یا شنوایی او را برمی­انگیزد، استفاده کنید.

افراد شنیداری صدا را کانون توجه قرار می­دهند. به همین دلیل جملاتشان مملو از واژهایی است که به شنیدن مربوط می­شود. عباراتی که افراد شنیداری غالباً به کار می­برند به شرح زیر است:

1- می­توانم به آنچه می­گویید گوش دهم.

2- گوشم با شماست.

3- باید گوش به زنگ باشم.

4- صدایش در ذهنم طنین انداز است.

5- کو گوش شنوا

ج- لمسی(جنبشی)

این افراد یاد­آوری و پردازش اطلاعات ورودی را از طریق عمل کردن یا احساس کردن انجام می­دهند. آنها ترجیحاً تظاهرات انجام یک عمل را می­بینند یا به طور فعال درگیر کل فرآیند کار می­شوند. نوع زبانی که فرد ترجیحاً لمسی(جنبشی) از آن استفاده می­کند این است. من می­توانم آن را به چنگ آورم. آن را خوب احساس نمی­کنم. من آن را به دست می­آورم. همه اینها فرض­های کنشی و عملی حرکتی هستند که افراد لمسی به عنوان گیرنده پیام به خوبی آنها را می­فهمند و میزان ارتباط را افزایش می­دهند.

تماس و احساسات برای افراد لمسی اهمیت دارد به همین دلیل کلمات­شان حاوی احساسات، هیجانات و حرکات فراوان است. جملاتی که این افراد به کار می­برند غالباً به این شکل است:

1- حرف­هایش بر دلم نشست.

2- گرفتن این موضوع دشوار است.

3- برای دست­یابی به این هدف خیلی دست و پا زدم.

4- هنوز هم تکلیفم را نمی­دانم. پا در هوا هستم.

5- چرا این قدر این پا و آن پا می­کنی؟

راه شناخت روش ترجیحی افراد

طبق تحقیقات و بررسی­های انجام شده برای شناسایی افراد هر گروه با سیستم ترجیحی(دیداری، شنیداری و لمسی)  باید به علائمی که از سوی این افراد فرستاده می­شود توجه کرد که این علائم در بیان و رفتار آنها قابل تشخیص است با این حال دو راه برای شناسایی سیستم ترجیحی افراد وجود دارد.

الف- یکی از علائم کلمات و جملاتی است که به وسیله آنها مورد استفاده قرار می­گیرد که نمونه­هایی از آن را ذکر کردیم. اگر دقت کنید متوجه می­شوید که افراد هر گروه در جملات خود کلماتی را به کار می­برند که نشان دهنده نوع سیستم ترجیحی آنان است.

ب- یک روش ساده و سریع برای تشخیص سیستم ترجیحی اصلی افراد، مشاهده حرکات چشم آنها است. برای انجام این روش، برای فرد مسأله­ای را طرح می کنید که نیاز به فکر داشته باشد و در موقعی که او برای پیدا کردن پاسخ مشغول فکر کردن است با دقت به حرکات چشم­هایش نگاه کنید.

به عنوان مثال از او بپرسید: 246*36 چند می­شود یا از او بخواهید کلمه «کنگاور» را از آخر به اول بخواند. پاسخی که فرد می­دهد مهم نیست. آنچه مهم است و باید به آن دقت کنید، حرکات چشمان او هنگام تلاش برای پاسخ دادن است. توجه کنید همیشه سؤالی طرح کنید که پاسخ آن بلی یا خیر نباشد.

- اگر حرکات چشم­های فرد به سمت بالا باشند یا مستقیم به جلو خیره شود، نشانگر این است که این شخص دیداری است. این افراد وقتی بخواهند اطلاعات را بیاد آورند به سمت آسمان نگاه می­کنند و تصاویر را به صورت تجسم ذهنی برای خود ترسیم می­کنند. آنها اطلاعات دروندادی را به شکل اطلاعات تصویری در آورده و سپس مورد پردازش و ذخیره سازی و طی مراحلی به برونداد ارتباطی تبدیل می­کنند.

- اگر حرکات چشم­ها به سمت جوانب باشد، اشاره به این دارد که پردازش اطلاعات دروندادی به صورت شنیداری است. این افراد نیاز به شنیدن کلمات دارند و برای یادآوری اطلاعات، کلمات و عبارات را به صورت مکالمه در ذهن خود مرور می­کنند.

- اگر حرکات چشم­ها به سمت پایین باشد. می­توان نتیجه گرفت که فرد ترجیحاً لمسی(جنبشی) است. این به آن معنا است که فرد یادآوری و پردازش اطلاعات ورودی را از طریق عمل کردن و احساس کردن انجام می­دهد. او ترجیحاً تظاهرات انجام یک عمل ار می­بیند یا به طورفعال درگیر کل فرآیند آن می­شود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: